ปีที่ ๒ – บทที่ ๑๐

ในห้องเรียน

ตอนบ่าย ครูไพลินเดินเข้ามาในห้องเรียน หัวหน้าชั้นบอกนักเรียนทำความเคารพ นักเรียนชายยืนตรง นักเรียนหญิงกราบลงบนโต๊ะ ครูไพลินทักทายนักเรียนแล้วเอากระดาษที่ถือมาไปติดไว้บนป้ายข้างกระดานดำ ในกระดาษมีตัวหนังสือเรียงกันเป็นระเบียบ และถามว่าใครอ่านได้บ้าง นักเรียนหลายคนลองอ่าน แต่ไม่มีใครอ่านได้ครบทุกบรรทัด

“นักเรียนคงอ่านได้ไม่ครบทุกคำ เพราะบางคำยากและยังไม่ได้เรียน” ครูไพลินพูด “คอยฟังนะคะ ครูจะอ่านให้ฟัง รักชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ เป็นgood characteristicsคุณสมบัติของคนไทย” เมื่ออ่านจบแล้วก็อ่านซ้ำช้าๆ ให้นักเรียนอ่านตาม

ดวงแก้วว่า “เป็นคำสั่งของโรงเรียนหรือคะ”

“ไม่ใช่คำสั่งค่ะ และไม่ได้เป็นrule, regulationข้อบังคับด้วย แต่เป็นคำเตือนใจให้รักประเทศชาติ” ครูไพลินพูด “นักเรียนอ่านแล้วเข้าใจว่าอย่างไร”

นักเรียนหลายคนช่วยกันตอบ นักเรียนตอบได้ หลายคน แต่ยังไม่ครบถูกต้อง ครูไพลินจึงhold up in one’s hands, raise upชูภาพที่เตรียมมาให้นักเรียนดูและอธิบายว่า

“ชาติ เปรียบเปรียบเครอบครัวใหญ่ ศาสนา คือ teachings, doctrineคำสั่งสอนที่เรานับถือและto followปฏิบัติตาม พระมหากษัตริย์ คือ ที่include, combineรวมกำลังใจของคนไทย บางทีเราเรียกว่า king of the landพระเจ้าแผ่นดิน หรือthai king,ในหลวง ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งมีค่าที่คนไทยต้องช่วยกันรักษาไว้ เราจึงพูดว่าคุณสมบัติ ของคนไทย คือ รู้จักรักษาสิ่งที่มีค่า”

“ถ้าอย่างนั้น เด็กๆ ทุกคนจะต้องรักชาติ นับถือศาสนา และรักพระมหากษัตริย์ด้วยใช่ไหมคะ” ดวงแก้วถาม

“ใช่ค่ะ” ครูไพลินตอบและชมว่า ดวงแก้วฉลาดมาก ครูไพลินถามต่อไปว่า “ใครรู้บ้างว่ารัก แล้วจะทำอย่างไร”

ปิติบอกว่า โตขึ้นจะเป็นทหาร เวลารบกัน จะได้ยิงปืนป้องกันประเทศ มานีจะเป็นครูสอนเด็กให้รู้หนังสือ ชูใจจะเป็นหมอรักษาคน

ครูไพลินบอกให้นักเรียนทราบว่า ไม่ต้องรอจนโตก็รักชาติได้ เมื่อยังเล็กอยู่ควรทำตัวให้เป็นเด็กดี สุภาพเรียบร้อย ปฏิบัติตามคำสั่งสอนของพ่อแม่และครู ก็แสดงว่ารักชาติ ศาสนา และ พระมหากษัตริย์ พอโตขึ้นก็ทำงานมีอาชีพ เป็นการช่วยชาติบ้านเมืองได้ ใครที่ไม่ทำเช่นนี้ก็ไม่ใช่คนไทย เพราะไม่มีคุณสมบัติของคนไทย

- + - + - + - + - + - + - + -